Present day…
RAJA POV.
…We’re not in love…
We share on stories
Just something in your eyes…
Dont be afraid…
The shadows know me
Let’s leave the world behind…
Waƙar da yake saurare kenan, ta cikin headphones ɗin dake saƙale a kunnensa. Jingine yake jikin gate, idonsa a kan ƙofar gate ɗin makarantar tasu.
Ya na kallon sanda ƙafafunta suka fito daga cikin gate ɗin, kuma zai iya rantsewa kan abu na farko da ta fara kalla daga fitowar tata shi ne.
Ya ga sanda ta yi wani siririn murmushi, shi ma kuma martanin murmushin ya mata, sannan ya miƙe a kan ƙafafunsa, ya fara takowa zuwa inda take tsaye, wato ƙofar makarantar. Hannunsa ya kai ya tura headphones ɗin ƙeyarsa. Tare da ɗan ɗaga kafaɗarsa ta dama.
“Mu je ba?”
Tana wannan sirirn murmushin ta fara tafiya, yayin da shi ma ya jera tare da ita, be san me ya sa ba, amma bayan son sanin asalinsa ta dalilinta, yana san samun kusanci da ita, sai dai ba ya jin abun kamar yanda Rhoda ke faɗi ne, da ta ce wai ya na santa ne, shi sam bai ga hakan ba, kawai dai ya na jin son wannan haɗuwar da suke, don idan weekend ya zo ba ya jin daɗi, shi da za’a bi ta tasa ma da an dena yin weekend ɗin. Sai kuma ya yi wa kansa da kansa murmushi.
Da ya hango tarin ɗaliban da ba sa son zuwa makaranta, wasu ma ba su da lokacin hutu sai wannan weekend ɗin, wata ƙila idan suka ji wannan batun nasa sai sun naɗa masa na jaki.
“Yau ina Rhoda?”
Muryar Rabi’a ta faɗi bayan wani lokaci. Kamar me neman Rhodan, sai da ya waiga bayansa ya kalli ƙofar Estate ɗinsu, sannan ya juyo da kansa yana kallon hanya.
“Yau ba ta zo tsurkun ba”
“Ku kaɗai kuke rayuwa a gidan naku ne?”
Sai da ya ɗan kalleta, sannan ya amsa mata da.
“Eh, amma akwai wasu abokai na guda uku, mu ‘yan Kano ne, aiki ne ya kawo mu Abuja, kuma da zarar mun gama za mu koma”
Sai ta gyaɗa kanta. A sanda take ƙara tabbatarwa da kanta duk yanda aka yi bai san da zaman mijin Mishal ba, amma sai dai idan matsala suka samu, har ta kaisu ga rabuwa, ko kuma dai sun rabu ne ba tare da sani ba, ma’ana ko ɗaya ne ya ɓacewa ɗaya. To ita yanzu mamaki da ruɗanin sai suka zame mata biyu, tana san sanin wace alaƙace tsakaninta da su, tana kuma son sanin abinda ya raba waɗanan ‘yan uwan biyu, amma ba ta san ta inda za ta fara ba.
Kawai sai ta tare shi tace masa ta ga ɗan uwansa?, to idan kuma da ma ya san da zaman ɗan uwan nasa fa?,ya kammata ta fara sanin abun da ke tsakaninsu tukkuna, ta na buƙatar sanin farkon LABARINSU, kafin ta san wani mataki ya kamata ta ɗauka a kan lamarin.
“Ke fa?, tare da wa kike rayuwa?”
Wannan innocent muryar tasa ta faɗa, a sanda suka tsaya a bakin titi, ta kalli hanya sannan tace.
“Ni da yayata da kuma Ummanmu, kafin Allah ya yi wa yayartawa rasuwa, daga bisani kuma Mamata ma ta rasu, sai kuma na dawo da zama a gidan babana, akwai matar babana da yaranta huɗu, Anti Saratu, Mama, Fatima da Mahmud… Sai kuma shi baban nawa”
“Shi ne yasa kike aikatau a nan?”
Ya tambaya kansa tsaye, kuma ya lura da ta haɗiyewa wani abu, kafin wannan siriryar muryar tata tace.
“A’a, ba babana ba ne, matar babana ce”
Raja ya gyaɗa kansa ya na ƙara tabbatarwa kansa da abun da zuciyarsa ke zargi a kan yarinyar.
Ba tare da ya sake ce mata komai ba, ya tsayar mata mota kamar kullum, ta shiga sannan suka yi sallama. Sai da suka yi nisa, sannan ya juya ya koma layinsu.
Da Rhoda ya fara haɗuwa a bakin ƙofa, ta jingina da jikin ƙofar part ɗinsu tana kallonsa, fuskarta ɗauke da murmushi. Ransa ya haɗe ya na ɗauke kai, ya yi kamar be ganta ba.
Sai da ya zo wucewa ta gefenta, sannan ta ɗaga hannunta tare da saka masa wani fito me ƙarfi, har da wani tafa hannu, hakan yasa ya tsaya yana kallonta.
“Idan na ce you fall in love, sai ka ce ba haka ba, amma ga shi nan kullum sai ka karakata har bakin titi, idan ana cikin weekend sai ka riƙa ɓata rai, dude ko ka yarda… Ko kar ka yarda, ka… Faɗa.. can cikin kogin soyyaya! ”
Raja ya kai hannunsa ya dunguri kanta yana kamo wuyanta. Ya ɗaga kafaɗarsa yana faɗin.
“Cuzzie yaushe kika fara sa ido?”
“Sanda ka faɗa soyyayar gaskiya… Ba irin wadda kake a da ba”
Maganarta ta tuno masa da ita, Uchechi!, Wani sashi na kansa ya ambato masa sunanta, a hankali ya saki wuyan Rhoda, yana tuno alaƙar dake tsakaninsa da ita, kenan da shi ba son Uchechi yake ba?, to kenan da me yake ji a kanta?, kuma me yake ji a kan Ammantasa?. Tukkuna ma wani hali Uchechi ke ciki, tun bayan zuwansa Abuja ba su yi waya da ita ba.
Naushin da Rhoda ta sakar masa a ƙirji ne yasa shi dawowa cikin hayyacinsa, a hankali ya ɗaga kafaɗarsa yana kallonta.
“Tunani ba? Ai da ma sai da na faɗa maka cewar ba son Uchechi kake ba, kuma ita ma ba sanka take ba, kuɗinka take so, kai ne ka kasa banbancewa tsakanin son gaskiya da na yaudara!…”
Kallon ta ya yi na wasu ‘yan sakkani, kafin ya kamo kunnenta.
“Thunder go fire your head Rhoda! Ki ce har zarar zance kika koya?”
“Zaid…”
“Shiru! Ba na san wata magana!”
Sai ta yi shiru tana sosa kunnenta da ya saki, tare da turo masa baki gaba.
“Sorry”
Ta faɗi tana sinne kai ƙasa, janyota ya yi ya mata side hug, kafin ya ɗaga ƙafaɗarsa ta dama yace.
“Ke ɗin ce bakya jin magan Cuzzie… Maza mu je akwai aiki a gaban mu”
Nan da nan Rhoda ta dawo serious, tunawa da ta yi da aikin dake jiransu a gaba, aikin shigo da makaman da Alhaji Bala ya ɗorasu a kai.
Hotoro, Ring Road, Kano…
Uchechi ce zaune a ɗakinta, ta sa gabanta yamma tana kallon mirror, yayin da take zaune a kan stool, kallon fuskarta take a mirrorn, yayinda take neman wani abu a fuskarta da wata ƙila shi ya sa Raja yake mata abun da ya so, wata ƙila ba ta da kyau yanda ya kamata, ko kuma akwai wani tabo a fuskarta da ya sa Rajan ba ya san kusantarta.
Ƙofar ɗakin aka turo, kuma ba tare da ta juya ta kalli ƙofar ba, ta hango wanda ta shigo ɗikin, Mesoma ce, yayarta wadda take riƙe da ita. Ba ta juya ba har Mesoman ta zauna a bakin gadon dake bayanta, ta na ci gaba da kallonta.
“Wai Uchechi ba za ki manta da wannan Rajan ba?… Tun da har ba za ki iya sato zuciyarsa ba, kuma ba za ki iya samawa kan ki ruwan da zai kashe miki ƙishin ruwar ki a kansa ba, zai fi kyau ki manta da shi”
Juyowa ta yi ta kalleta.
“Mesoma ina san Raja… Ba na jin zan iya rabuwa da shi, duk munin abun da zai min kuwa, batun samun Raja kuwa zan daure na yi haƙuri har zuwa lokacin da ya tsara mana dan mu yi aure, tun da yace ba zan taɓa samunsa ba idan har ba aure muka yi ba”
Mesoma ta rage girman idonta tana kallon ƙanwarta.
“Hanyoyi nawa na tsara miki na yanda za ki samu kuɗi a hannunsa ?, Da na tsara mikin ba ki samu ba ?”
Uchechi ta girgiza kanta.
“Na samu, na samu abun da ban yi zanton samu ba”
“To me yasa da na tsara miki hanyar da za ki samu kansa ba ki bi ba?”
“Mesoma ba zan iya bin hanyar da kika tsara min ba, waɗannan hanyoyin naki sun yi tsauri da yawa”
Mesoma ta miƙe tsaye.
“So… That was the only way that i have, tun da kin ga ba za ki iya bi ba, sai ki yi ta zama cikin ƙunci”
Da sauri Uchechi ta miƙe tana kamo hannunta.
“Ki temaka ki nemo min wata hanyar”
“Ba ni da wata hanya bayan wadda na riga ma baki, idan kin ga za ki iya binta, fine, if not sai ki sa haƙuri a zuciyarki”
Mesoma ta kama hanya ta fice daga ɗakin, cike da neman mafita Uchechi ta koma ta zauna a kan stool, ta furzar da iska daga bakinta. Cike da takaici ta yi fatali da kayan dake kan mirrorn.
To wai ita ya za ta yi ne?, me ya kamata ta yi dan samun kan Raja?, wata hanya ya kamata ta bi don ta mallakeshi?!.
No.234, Efab Est tate, Gwarinfa, Abuja.
“Wallahi Musa tun muna shaida juna ka kira wannan yaron da kuka aurawa jikata, ya faɗa mana ina ya kaita! In ba haka ba Wallahi sai nai maka abun da kowa zai zo yana nadamarsa!”
Muryar Jadda ke faɗin hakan cike da masifa, yayin da wayarta ke kare a kunneta, daga gefenta kuma Hajjara ce zaune tana ƙunshe dariyar muguntar dake cinta, dan ita ta kunno wutar.
Suna zaune ne a falon gidan, yayin da Jaddan ke ta sirfawa Ammu Musa buhun bala’i.
“Wai dan Allah Jadda haka ake rayuwa?, Ta ya za ki ce na kira mutum na tambayeshi inda ya kai matarsa?”
Muryar Ammu Musa ta faɗi cike da gajiyawa da halin Jadda.
“Au haka ma ka ce? To ka kyauta, Wallahi za ka ga abin da zan maka, shashasha, wanda bai san inda ke masa ciwo ba!”
Daga haka ta latse wayar ta cillar da ita gefe tana hucin bala’i.
“Gaskiya Jadda Ammu Musa bai kyauta ba, ta ya zai ɗauki ‘yarmu ya bawa wani wanda ba musan shi ba? Ba mu sani ba ma wata ƙila ɗan ya kan kai ne?”
Cike da san tittilawa wutar fetir Hajjara ke bayanin, dan har yau ba ta manta da abun da Mishal ɗin ta yi mata ba, gashi dai takaba take, amma baƙin cikin Mishal ɗin bai bar ruhinta ba.
Aiko fiterin da ta bilbila ɗin ya sauƙa a tsakiyar zuciyar wutar, don ta tashi sama ta ƙara ruruwa fiye da yanda take ci a da.
“Aiko ba za ta saɓu ba bindiga a ruwa, ko ni ko Musa, dan Wallahi ba zan zauna ina gani ya sabautar min da jika ba, duk in da zai je dole ya dawo ya sameni, dan Wallahi ba zan bar garin Abuja ba sai na san gidan da ya kai min jika”
Nan take murnar da Hajjara ke ti ta koma ciki, don kuwa ita ba haka ta so ba, ta so a ce da zarar Jaddan ta gama abun da za ta yi ta kama hanya ta koma Maiduguri, ita kuma a bar mata gidanta ita ɗaya, tun da yanzu ɗayar abokiyar gabar tata ba ta nan, sai ta mulka gidan san ranta, duk da Ammu Musa ya ce idan an yi arba’in za’a raba gado, don akwai dukiyar Mishal da Abubakar ɗin ya ba shi riƙo.
Wutar da take ganin ta hura sai ta dawo kanta,sakamakon mantawa da ta yi ba ta janye hannunta daga saman wutar a sanda ta tittila fetirin ba, Zama da Jadda?, tashin hankali kenan.
